تاریخچه بیماری ام اس در ایران از ابتدا تا پایان سال1391ه.ش

بیماری ام¬اس ¬(multiple sclerosis) از بیماری¬های مزمن دستگاه عصبی مرکزی است که با شکسته شدن سد خونی- مغزی بوجود می آید. سد خونی- مغزی یک سیتم مویرگی است که خون را از دستگاه عصبی مرکزی جدا می¬کند و از ورود سلول هایt که مسئول ایجاد ایمنی سلول ها هستند به این دستگاه جلوگیری می¬کند. گاهی این سد به علل نا معلوم شکسته شده و انسجام خود را از دست می دهد. بعد از بر طرف شدن این علل، این سد دوباره انسجام خود را بدست می آورد. اما سلولهای t درون دستگاه عصبی به دام می افتند و باعث تخریب میلین می شوند. این عمل چندین بار تکرار می شود و سرعت انتقال پیام های عصبی به شدت کاهش می یابد و بیماری ام¬اس ایجاد می شود. این بیماری انواع مختلفی دارد که در هر نوع آن عوارض مختلفی همچون مشکلات بینایی، حرکتی، گوارشی، کلیوی و ... ایجاد می شود. همچنین در موارد نادر، این بیماری مستقیمأ منجر به مرگ می شود. امروزه علم پزشکی خصوصأ در شاخه اعصاب و روان - نورولوژی - توانسته است با روش¬های مختلف درمانی و داروهای گوناگون گیاهی و شیمیایی این بیماری را تحت کنترل در آورد. اما مسئله اصلی یعنی کشف علت اصلی این بیماری، درمان قطعی و خصوصأ پیشگیری از ابتلاء، همچنان به نتیجه نهایی نرسیده است. آنچه مسلم است دست یافتن به این اهداف غیرممکن نیست و تلاش های جوامع پزشکی همچنان ادامه دارد. در سه دهه اخیر آمار ابتلاء به بیماری ام¬اس در ایران به شدت رو به افزایش نهاده تا حدی که آمار ابتلاء در برخی از شهرهای ایران خصوصأ اصفهان، آمار نقاط پر خطر و ام¬اس خیز جهان همچون اروپای غربی و آمریکای شمالی را پشت سرقرار داده است. این پایان نامه بر آن است تا با رویکردی میان رشته ای به شرح سیر ادواری، بررسی تاریخی، پراکندگی جغرافیایی، تبیین علل رشد این بیماری در ایران و شرح خدمات مراکز درمانی خصوصأ انجمن ام¬اس اصفهان بپردازد.